วันอาทิตย์ที่ 16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557

Journal#11


เรื่อง ความรู้สึก ต่อรายวิชา

วันที่ 11 พฤศจิกายน 2557

 

เรียน ท่านอาจารย์ ดร.ประเสริฐ มงคล และ รศ.ดร. สุเทพ อ่วมเจริญ ที่เคารพรักยิ่ง

บันทึกนี้ขอเป็นการพูดเรื่องความรู้สึกที่มีต่อรายวิชา เพื่อนร่วมชั้นเรียน และการสอนของอาจารย์ ก่อนอื่นเลยต้องยอมรับว่าวันแรกที่เจออาจารย์ทั้งสองท่าน แอบกังวลเล็กน้อย เนื่องจากอาจจะยังไม่คุ้นเคยกับสถานที่ เพื่อนร่วมชั้นเรียน และรายวิชา แต่พอเรียนไปสักพักก็พบว่าอาจารย์ทั้งสองท่านมีความเป็นกันเอง ใจดี อารมณ์ดี ต้องยอมรับว่าในการเรียนรายวิชาอื่น ๆ ไม่ค่อยได้หัวเราะเท่าไรนัก แต่พอมาเจอคาบของอาจารย์ก็ยิ้มได้ เพราะอาจารย์มีมุขมาก ดีมากค่ะ ทำให้สนุก ผ่อนคลาย สำหรับเนื้อหาในรายวิชานี้ เป็นเรื่องที่ยากพอสมควร แต่ความรู้ทีได้จากรายวิชานี้ทำให้ทราบว่าในการจัดทำหลักสูตรนั้นจำเป็นต้องคำนึงถึงสิ่งใดบ้างและสิ่งต่างๆรวมถึงอิทธิพลของปัจจัยและองค์ประกอบต่างๆที่มีผลต่อการจัดทำและพัฒนาหลักสูตร อีกทั้งยังช่วยให้สามารถกำหนดองค์ประกอบของหลักสูตรได้อย่างเหมาะสมและสอดคล้องกับบริบทด้านการศึกษาและการเปลี่ยนแปลงทางสังคม เช่น การกำหนดจุดมุ่งหมายของหลักสูตร และการกำหนดเนื้อหาวิชา เป็นต้น นอกจากนี้ยังช่วยให้สามารถกำหนดยุทธศาสตร์การเรียนการสอนได้อย่างเหมาะสมและมีประสิทธิภาพซึ่งนับว่าเป็นกุญแจสำคัญสู่ความสำเร็จของการจัดประสบการณ์การเรียนรู้ให้แก่ผู้เรียนและการจัดการศึกษาของประเทศ รวมถึงช่วยเพิ่มพูนความรู้และทักษะในการออกแบบและพัฒนาหลักสูตรอันจะส่งผลให้การดำเนินการในอนาคตประสบผลสำเร็จ

ยกตัวอย่างเช่น ทฎษฎีการพัฒนาหลักสูตรของไทเลอร์

1.         มีจุดประสงค์ทางการศึกษาอะไรบ้าง ที่โรงเรียนควรแสวงหา

2.         มีประสบการณ์ทางการศึกษาอะไรบ้าง ที่สามารถจัดขึ้นเพื่อช่วยให้บรรลุจุดประสงค์ที่กำหนดไว้นั้น

3.         จะจัดระบบประสบการณ์ดังกล่าวนี้อย่างไร จึงจะมีประสิทธิภาพมากที่สุด

4.         จะประเมินประสิทธิภาพของประสบการณ์ในการเรียนอย่างไร จึงจะตัดสินใจได้ว่าบรรลุถึงจุดประสงค์ที่กำหนดไว้

คำถามทั้ง 4 ประการนี้ ตรงกับองค์ประกอบที่สำคัญในการวางแผนหรือพัฒนาหลักสูตร 4 ด้าน ตามลำดับดังนี้ 1. การตั้งเป้าประสงค์ 2. การเลือกเนื้อหา 3. การสอน และ 4. การประเมินผล

ประการที่สอง ต้องขอขอบพระคุณอาจารย์ทั้งสองมากนะคะที่มอบหมายงานให้เขียนบทความส่งในทุกสัปดาห์ ดิฉันไม่ได้เขียนบทความมานานมาก ดิฉันคิดว่าการเขียนบทความมีประโยชน์มาก เป็นการฝึกสมองที่ดีมากทางหนึ่ง เนื่องจากการเขียนทำให้สมองของเราแตกกิ่งก้านสาขา ทำให้สมองมีการพัฒนา การเขียนทำให้เราสรุป และแสดงความคิดเห็นว่าเรารู้สึกอย่างไร และคาดว่าจะนำไปปรับใช้อย่างไร

สิ่งสำคัญประการสุดท้ายที่จะขาดไม่ได้ คือ เพื่อนร่วมชั้นเรียนทีน่ารักทุกคน การจะเรียนวิชานี้ให้ผ่านพ้นมาได้ด้วยดีต้องอาศัยองค์ประกอบหลาย ๆ อย่าง แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคงจะเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนที่ฝ่าฟันวิกฤตมาด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็นการช่วยกันแปลหนังสือประกอบการเรียน การร่วมกันทำงานกลุ่ม ต้องนั่งแบ่งปันประสบการณ์ ร่วมแสดงความคิดเห็นทั้งที่ตรงกันละไม่ตรงกัน

 

 

 

 

ด้วยความเคารพยิ่ง

นางสาวกัญญาภัทร  แสงแป้น รหัสประจำตัว 57254902

นักศึกษาสาขาวิชาหลักสูตรและการสอน กลุ่มวิชาการสอนภาษาอังกฤษ

 

 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น